dag 4 van de studiereis
Door: Jeannette
Blijf op de hoogte en volg Jeannette
05 November 2014 | Verenigde Staten, Boston
Reisverslag dag 4.
Aanvulling dag 3:
Parker school ligt op een oud militair terrein met enorm veel land eromheen, er zijn velden om te spelen, sport uit te voeren en allemaal in het groen.
In het gesprek met de studenten viel op dat ze heel erg trots waren op wat ze op school al bereikt hadden, trots op hun eigen behaalde leerdoelen. Kinderen zijn hier ook eigenaar van hun eigen leerdoelen. Er is een curriculum maar aangepast op de leerbehoefte
De ochtend zijn we gestart met een bezoek aan Boston Arts Academy. Deze middelbare school ligt op loopafstand van ons hotel. Tegenover de school ligt het stadion van de Red Sox, we wilden eigenlijk even binnen kijken, maar dat mocht niet. In de school zijn we ontvangen door Adriana die een oud leerling van Mission Hill is (school van maandag) De ontvangstruimte is de Gallery van de school, buiten werk van de eigen studenten, wordt er ook door andere kunstenaars geëxposeerd. En kun je ook werk kopen.
Na de ontvangst zijn we meegenomen door een leerling die een tour door de school gaf. In de hele school zijn allerlei dingen te zien, zoals kunst, drama, toneel, dans, muziek en in de gangen bruist het. Opvallend vond ik dat, anders dan op Parker, er hier heel veel gekleurde leerlingen waren.
Na de tour kregen we de tijd om in groepjes bij verschillende lessen te kijken. Wat ik had gehoopt en verwacht was ook een beetje zo. (een soort van fame school) We hebben gekeken bij drama, waar de leerlingen uitgedaagd werden om in drie woorden te vertellen hoe ze deel uit maakten van de gemeenschap. Veel gehoorde kreten waren we zijn anders, creatief, divers, multicultureel. Na drama zijn we bij de balletles naar binnen geschoven. Hier werden eerst op spitzen en hierna op blote voeten allerlei balletoefeningen gedaan. De leerkracht motiveerde de studenten met grapjes, maar corrigeerde ze ook, met name toen iedereen maar wat deed: ze liet ze ballet push ups doen!
Na ballet zijn we nog wezen kijken bij rekenen, een vorm van wiskunde die studenten vrijwillig kiezen omdat ze dit nodig hebben op de universiteit of college. Er werd een uitleg gegeven door de leraar en leerlingen probeerden de uitleg toe te passen bij de sommen.
Na de groepsbezoeken kwam Anne Clark die de headmaster is om met ons in gesprek te gaan over wat we gezien hadden. In het gesprek kwam naar voren dat de school al 17 jaar bestaat en dat een heel groot gedeelte van de studenten (70%)niet blank is, als blanke student ben je op deze school in de minderheid. Wat mij erg opviel was dat de directeur veel vertelde over discriminatie op het gebied van huidskleur en het verschil in arm en rijk in de Amerikaanse samenleving. Op Boston Art school kunnen 110 studenten per jaar erbij en zijn er minimaal 800 aanmeldingen. Om op deze school binnen te komen moet je auditie doen, maar moet je dit zien als een gesprek, werk wat je al gemaakt hebt en een goede motivering. Vaak geven leerkrachten van de basisscholen ook een motivatie mee. Er worden op de school veel uren gemaakt, door de academische leraar en de art leraar. Wat grappig is, is dat de academische leraar op deze school les moet geven aan de artiesten, en ook zo hun lessen moeten aanpassen ipv dat de zaakvakken voor gaan.
Ook op deze school houden studenten hun portfolio bij en wordt deze ook besproken/beoordeeld door leraren, peers, ouders. Wat hierbij wel naar voren kwam is dat fouten gemaakt mogen worden, van fouten leer je en helpt je in je ontwikkelproces.
DE directeur maakt zich ook zorgen: zorgen om geld, zeker nu er verkiezingen geweest zijn en de partij aan de macht is die onderwijs minder belangrijk vindt. De kwaliteit van instructie door de leraren, de kinderen en dan de zaken die niet door de school geregeld kunnen worden.
Op de vraag hoe en waar we de common principals van de essential school kunnen terugzien en vinden, antwoordde Anne dat de “oude garde” de regels kenden en beleefden en gebruikten in de lessen. Dat het uitgangspunt van de school de essential school is, en dat de taal er nog wel is. Het is moeilijk om het levend te houden. Nieuwe leerkrachten stuurt zij naar de Fall Forum conferentie.
Na dit gesprek en reflectie zijn we naar het hotel teruggelopen, hebben we de koffers gepakt en zijn we met de metro naar het vliegveld gegaan. Na het inchecken hadden we nog even, en hebben we samen gegeten. Hierna zijn we naar Minneapolis gevlogen. Het was wat minder weer en we hadden een vertraging van ruim 40 minuten. Nu hadden we maar een uurtje om over te stappen dus zijn we met zijn allen rennend naar het volgende vliegtuig gegaan.
Gelukkig had dit vliegtuig i.v.m. het slechte weer ook vertraging, en konden we, na nog meer vertraging gelukkig opstijgen en kwamen we 23.45 lokale tijd in ons hotel in San Francisco aan. (het is overigens half drie in de tijd van Boston, en 08.00 uur in de tijd van Nederland)
En morgen…. Zijn we een dag vrij en ga ik met een klein groepje naar Alcatraz.
Aanvulling dag 3:
Parker school ligt op een oud militair terrein met enorm veel land eromheen, er zijn velden om te spelen, sport uit te voeren en allemaal in het groen.
In het gesprek met de studenten viel op dat ze heel erg trots waren op wat ze op school al bereikt hadden, trots op hun eigen behaalde leerdoelen. Kinderen zijn hier ook eigenaar van hun eigen leerdoelen. Er is een curriculum maar aangepast op de leerbehoefte
De ochtend zijn we gestart met een bezoek aan Boston Arts Academy. Deze middelbare school ligt op loopafstand van ons hotel. Tegenover de school ligt het stadion van de Red Sox, we wilden eigenlijk even binnen kijken, maar dat mocht niet. In de school zijn we ontvangen door Adriana die een oud leerling van Mission Hill is (school van maandag) De ontvangstruimte is de Gallery van de school, buiten werk van de eigen studenten, wordt er ook door andere kunstenaars geëxposeerd. En kun je ook werk kopen.
Na de ontvangst zijn we meegenomen door een leerling die een tour door de school gaf. In de hele school zijn allerlei dingen te zien, zoals kunst, drama, toneel, dans, muziek en in de gangen bruist het. Opvallend vond ik dat, anders dan op Parker, er hier heel veel gekleurde leerlingen waren.
Na de tour kregen we de tijd om in groepjes bij verschillende lessen te kijken. Wat ik had gehoopt en verwacht was ook een beetje zo. (een soort van fame school) We hebben gekeken bij drama, waar de leerlingen uitgedaagd werden om in drie woorden te vertellen hoe ze deel uit maakten van de gemeenschap. Veel gehoorde kreten waren we zijn anders, creatief, divers, multicultureel. Na drama zijn we bij de balletles naar binnen geschoven. Hier werden eerst op spitzen en hierna op blote voeten allerlei balletoefeningen gedaan. De leerkracht motiveerde de studenten met grapjes, maar corrigeerde ze ook, met name toen iedereen maar wat deed: ze liet ze ballet push ups doen!
Na ballet zijn we nog wezen kijken bij rekenen, een vorm van wiskunde die studenten vrijwillig kiezen omdat ze dit nodig hebben op de universiteit of college. Er werd een uitleg gegeven door de leraar en leerlingen probeerden de uitleg toe te passen bij de sommen.
Na de groepsbezoeken kwam Anne Clark die de headmaster is om met ons in gesprek te gaan over wat we gezien hadden. In het gesprek kwam naar voren dat de school al 17 jaar bestaat en dat een heel groot gedeelte van de studenten (70%)niet blank is, als blanke student ben je op deze school in de minderheid. Wat mij erg opviel was dat de directeur veel vertelde over discriminatie op het gebied van huidskleur en het verschil in arm en rijk in de Amerikaanse samenleving. Op Boston Art school kunnen 110 studenten per jaar erbij en zijn er minimaal 800 aanmeldingen. Om op deze school binnen te komen moet je auditie doen, maar moet je dit zien als een gesprek, werk wat je al gemaakt hebt en een goede motivering. Vaak geven leerkrachten van de basisscholen ook een motivatie mee. Er worden op de school veel uren gemaakt, door de academische leraar en de art leraar. Wat grappig is, is dat de academische leraar op deze school les moet geven aan de artiesten, en ook zo hun lessen moeten aanpassen ipv dat de zaakvakken voor gaan.
Ook op deze school houden studenten hun portfolio bij en wordt deze ook besproken/beoordeeld door leraren, peers, ouders. Wat hierbij wel naar voren kwam is dat fouten gemaakt mogen worden, van fouten leer je en helpt je in je ontwikkelproces.
DE directeur maakt zich ook zorgen: zorgen om geld, zeker nu er verkiezingen geweest zijn en de partij aan de macht is die onderwijs minder belangrijk vindt. De kwaliteit van instructie door de leraren, de kinderen en dan de zaken die niet door de school geregeld kunnen worden.
Op de vraag hoe en waar we de common principals van de essential school kunnen terugzien en vinden, antwoordde Anne dat de “oude garde” de regels kenden en beleefden en gebruikten in de lessen. Dat het uitgangspunt van de school de essential school is, en dat de taal er nog wel is. Het is moeilijk om het levend te houden. Nieuwe leerkrachten stuurt zij naar de Fall Forum conferentie.
Na dit gesprek en reflectie zijn we naar het hotel teruggelopen, hebben we de koffers gepakt en zijn we met de metro naar het vliegveld gegaan. Na het inchecken hadden we nog even, en hebben we samen gegeten. Hierna zijn we naar Minneapolis gevlogen. Het was wat minder weer en we hadden een vertraging van ruim 40 minuten. Nu hadden we maar een uurtje om over te stappen dus zijn we met zijn allen rennend naar het volgende vliegtuig gegaan.
Gelukkig had dit vliegtuig i.v.m. het slechte weer ook vertraging, en konden we, na nog meer vertraging gelukkig opstijgen en kwamen we 23.45 lokale tijd in ons hotel in San Francisco aan. (het is overigens half drie in de tijd van Boston, en 08.00 uur in de tijd van Nederland)
En morgen…. Zijn we een dag vrij en ga ik met een klein groepje naar Alcatraz.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
