studiereis dag 3

Dag drie van de studiereis.
Ter aanvulling op dag 2:
De stad: Boston is een mooie stad, brede straten met veel elektrische auto’s (dit scheelt in het geluid) en een erg mooie afwisseling tussen oude en nieuwe gebouwen. Veel hoge huizen, met hoge plafonds en trappetjes ervoor en hiernaast ook hoge gebouwen met kantoren en appartementen erin. Er is een mooi park en het is er erg schoon. Overigens duurde de wandeling die ik met Annet en Anne-Marie maakte een uur, heerlijk niet onder de grond met de metro, maar gewoon wandelen en kijken.

De school: Mission Hill. In de gangen en in de groepen hangt erg veel werk van de kinderen, wandfriesen waar het onderzoek van de kinderen wordt gepresenteerd. Afspraken en regels die met de kinderen zijn afgesproken worden op verschillende plekken in het gebouw tentoongesteld. In alle groepen ligt een tapijt waar de dag op wordt begonnen, een soort van vaste kring en in het gebouw zijn plekken waar kinderen zich kunnen terugtrekken, of kunnen werken. Opvallend was ook de rust die er was, er was rust in het gebouw, bij de kinderen en er werd op een rustige manier met de kinderen gesproken. Nog ene opvallend detail; Ayla (de directrice) had haar bureau direct na de ingang, en niet in een kantoor, maar gewoon in de hal. Opvallend waren ook de vrijwillige ouders die nodig zijn om bepaalde zaken te laten slagen: bibliotheek enz. Dit is niet anders dan bij ons.

Dag 3: vandaag staat een bezoek aan Francis W. Parker Charter Essential School op het programma. Om 07.00 uur zat iedereen aan het ontbijt waarna Caroline ons met een mini van meenam naar een ander gedeelte van de stad (1 ½ uur rijden)
Hier aangekomen vertelde Caroline eerst iets over het ontstaan van de school, dat het begonnen is als afzetten tegen de prestatie scholen, scholen waar niet meer naar het kind werd gekeken maar vooral naar de prestaties. De school is opgericht door Ted Sizer en de tien common principals hangen over al in de school en kom je in alle klassen tegen. De lessen worden in drie verschillende onderdelen gegeven: Arts en Humanity, Wellnesse en Math science en technology. Hiernaast nog Spaans en advisory. In de onderdelen zitten alle vakken. Ze kiezen ervoor om de studenten niet teveel te laten wisselen van leerkrachten en de groepen zijn niet groter dan 15. Er is ongeveer 1 leerkracht per 13 studenten. Less is more is een gevleugelde uitspraak en dit zie je ook terug in alles: geen leerboeken, geen schriften, bijna geen computers/laptops en een white board voor de leraar om op te schrijven: het geld wordt uitgegeven aan onderwijs. Ook wordt er naast Engels maar 1 taal gegeven: Spaans. Er moet gefocussed worden en dan liever een extra taal aanleren waar je in Amerika wat aan hebt. Caroline vertelde erg bevlogen over haar school en nodigde iedereen uit om in de verschillende niveaus: 1 (groep 7-8)
Niveau 2 (groep 9-10) en in niveau
3 (juniors en seniors) te gaan kijken, vragen te stellen en hierna met elkaar te reflecteren over wat we gezien hadden. Ik ben eerst bij wellness gaan kijken, hier wordt vooral gewerkt aan zelfbeeld, sport, sociaal-emotionele ontwikkeling. Vandaag ging de les over boos zijn: wat doe je als je boos bent, wat zie je, waar voel je het in je lijf en later werd er gesproken over en wat doe je dan. Alle kinderen kregen de ruimte om te antwoorden, alles werd op het bod geschreven en er werden complimenten uitgedeeld. In de groep was het erg rustig, de leraar maakte grapjes en er was oprechte interesse in wat een ieder had te vertellen.
Hierna ben ik gaan kijken bij een niveau 3 groep die bezig waren met het voorbereiden van een presentatie over Cortez. Er werden rollen verdeeld van advocaten, getuigen en de tegenpartij. Iedereen in de groepen waren erg betrokken.
Als laatste ging ik op bezoek bij een groep waar Math en science werd gegeven. Er werden hier presentaties gegeven over de groei van schimmels. Op Parker wordt er waar mogelijk ook naar buiten gegaan om materialen te zoeken en op onderzoek uit te gaan.
Toen was het lunchtijd, we kregen broodjes en salade.
Na de lunch kwamen eerst leraren, hierna studenten en als laatste ouders om met ons in gesprek te gaan over het maken en verdedigen van de portfolio’s en de keuze van Parker. In de ochtend had Caroline al verteld dat ieder jaar er veel studenten ingeschreven willen worden maar dat er maar plek is voor 75 studenten. Alle kinderen hun naam gaan in de hoge hoed en er worden nummers getrokken van wie er mag komen… Er staan er 100 op de wachtlijst.
Onderwijs is gratis, en een ieder is welkom, toch is 90% blank. De kinderen komen van verschillende achtergronden zowel op financieel als politiek gebied. Zo’n 5% stroomt uit naar de universiteit.

Uit de gesprekken met de ouders en de kinderen kwam naar voren dat iedereen heel graag naar Parker komt omdat hun kind gezien wordt en er niet alleen maar naar toets resultaten toe gewerkt wordt. Iedereen moet wel zijn onderdelen halen, dit gebeurt aan de hand van zijn port folio, maar dit gaat onder begeleiding van de leraren naar de behoefte van de student.
Een ouder zei: het voelde alsof je de loterij wint als je kind op Parker mag studeren!
Kinderen houden er ook van om te leren op Parker, ze hebben de kracht en de verantwoordelijkheid over hun eigen onderwijs.

Nadat we in de groep met elkaar nog een keer teruggekeken hebben op de school en de dag, zijn we rond 17.00 uur naar een restaurant in de stad gereden. Het was zo’n echt oude treinwagon met van die treinzitjes erin.
Na het eten zijn we weer teruggereden naar het hotel waar we met elkaar onder het genot van een drankje de dag hebben doorgenomen. Wat een belevenissen en een indrukken! En de grote vraag is: wat gaan we er in Holland mee doen…