dag 8 van de studiereis

Dag 8 van de studiereis naar de Fall Forum in San Francisco
Het is alweer een vroege dag. Helaas ging de wekker niet af en school ik om 06.55 uit mijn bed. We hadden met elkaar om 07.15 afgesproken in de lobby, dus snel wassen, aankleden en naar beneden. Na een wandeling in de zon, kwamen we na 40 minuten aan bij de Mission Hill school.
Na een dag vol met workshops was het vandaag de dag om met elkaar, met critical friends in gesprek te gaan. De dag werd ingeleid door Gregory Peters de executive director van SF-CESS. Ik was zeer onder de indruk van zijn gepassioneerde verhaal over wat wij in onderwijs mee moesten nemen, niet alleen kennis en didactische vaardigheden, maar vooral ook ene bewustzijn van wie wij zijn in onze vel: een man/vrouw, onze afkomst, de geschiedenis van onze afkomst, onze opleiding, onze seksuele keuze en dat we bewust moeten zijn van wie we zijn. Dat wie en wat wij zijn nemen wij mee in ons onderwijs. Dit sluit voor mij heel erg mooi aan bij het traject wat wij met Marcel van Herpen op het gebied van pedagogisch tact zijn ingegaan: je bent een leraar en maakt hierbij gebruik van je eigen rugzak, daarin zit wat je gemaakt hebt wie je bent en hoe je in je leven en in je werk staat.
Na dit mooie verhaal kwam Richard Carranza op het podium om met een groep van leraren en een ouder in een “critical firend” gesprek te gaan. De vragen waren vooral gericht op de ervaringen rond racisme en wat dit in de scholen en voor de deelnemers betekende; de vooroordelen en de inzet die gedaan is om na een opleiding weer terug te gaan naar de gemeenschappen om daar wat te betekenen voor de kinderen.
Wat mij hier erg raakte was het verhaal van de moeder die op het podium zat: zij vertelde het verhaal van haar zwarte zoon met een stoornis (SEN kind) die nadat hij in een winkel boodschappen had gedaan aangehouden werd door de politie: hij had alleen maar betaald boodschappen gedaan. Zij maakte elke dag een mentale foto van haar kind en hoopte dat zij hem tot aan zijn 25ste levensjaar inleven zou kunnen houden want hierna zou hij op zichzelf kunnen overleven…
Ik kon het bijna niet geloven, de kinderen op mijn school, mijn eigen kinderen hebben hier helemaal niet mee te maken, zij groeien op in een veilige omgeving. Hoeven niet bang te zijn en kunnen naar school en moeten/mogen tot hun 16de jaar naar school. Natuurlijk valt er over Nederland en het onderwijs in ons land veel te zeggen, maar dat je als ouder zo bang moet zijn en dat de school hierin zijn verantwoordelijkheid opnam en in de buurt anderen inschakelden om (zwarte)studenten te beschermen/ondersteunen bij een eenvoudig ding als boodschappen doen heeft een enorme indruk op mij gemaakt.
Na het gesprek zijn we nar verschillende workshops gegaan. Ik ben naar een workshop over feed-back gegaan: hoe geef je feedback, hoe ga je er zelf mee om, welke vormen van feedback kun je gebruiken. Ik zat in een groepje van vier die allemaal vanuit verschillende delen van Amerika kwamen. Na deze workshop heb ik eerst samen met Gabrielle een gesprek gehad met Gregory Peters, dit gesprek ging er vooral over dat we ons bewust moeten zijn van discriminatie. En dat er overal gediscrimineerd wordt ook als je hier zelf niet bewust van bent. Hierna hebben we met de Nederlanders bij elkaar gezeten om de tweedaagse te evalueren.
En toen, wat zouden we gaan doen: naar de Golden Gate om hier overheen te fietsen. Dorien, Koen en ikzelf gingen op weg om met de bus naar Fischerman ’s warf te gaan. Na een tijdje wachten kwam de bus. Helaas stopte de bus na vijf haltes, gooide de chauffeur iedereen eruit, omdat er een ‘parade’ zou zijn. Dus, snel eruit en op zoek naar een taxi. Gelukkig stopte er snel eentje en gingen we op weg, en wat denk je, nog geen 100 meter verder, reed de bus weer verder. We zaten nu in de taxi en die bracht ons op de Fischer mans warf. We liepen de pier op om te kijken naar de pier en naar de brug. Helaas, helaas, de brug en een groot deel van de baai was bedekt met dikke mist, geen brug te zien.
Op dat moment besloten we dat we terug de stad in zouden lopen en hier naar de Apple store te gaan, Koen wilde dit al een aantal dagen, maar dit lukte niet helemaal. Eenmaal terug in de stad sloten Maaike en Martine weer bij ons aan en hebben we samen iets gedronken in een echte Amerikaanse diner. Na het drankje zijn we de stad nog even ingegaan om de laatste inkopen te doen. En we gingen op zoek naar een See’s candies waar ik ‘morgens door te bluffen twee cadeau kaarten heb gewonnen. Helaas hebben we die laatste niet gevonden, maar er schijnt nog een winkel op het vliegveld te zijn!!
Om 19.00 uur zijn we met een deel van de groep naar een Thai restaurant gegaan en hebben we lekker met elkaar gegeten. Dit was een mooie afsluiting van een mooie, leerzame, interessante en vermoeiende reis.
Ps. Morgen gaan we nog een keer ontbijten bij een echte diner, en dan gaan we naar het vliegveld waar we in 12 uur weer terug naar huis zullen vliegen!!